Όλα αρχίζουν μ’ ένα άσπρο μοναχικό λουλούδι.
Μια υπόγεια επανάσταση που αρχίζει
μέσα απ’ το σκοτάδι
και προχωρεί σιγά – σιγά.
Όλα πάνω στη γη πεσμένα
γκρεμισμένα
τσακισμένα
θαμμένα κάτω από τη γη.
Δεν θα πετάξουνε ξανά.
Ή έτσι μας φαίνεται εμάς ;
Μ’ υπομονή, μ’ ελπίδα,
την ίδια την ψυχή σου λειώνοντας πάνω σ’ ένα χαρτί
σκορπώντας τις νεκρές ομίχλες
με το φως που αστράφτει,
πάλι θ’ ανέβουνε ψηλά
όταν η άνοιξη ξανάρθει.
Μόνο λίγο κουράγιο ακόμα.
Μια τελευταία προσπάθεια να κάνεις.
Ν’ αντέξεις.
Θα ‘ρθεί ξανά το καλοκαίρι.
Θα δέσεις πάλι τον ήλιο στα μαλλιά
και την αγάπη κάτω απ’ την καρδιά σου,
να καθρεφτίζεται στο βλέμμα το χαμόγελο
και να ξανάβρεις τα χαμένα τα όνειρα σου.
Μην κλαις, το καλοκαίρι θα ξανάρθει.
Γοργά προβάλλει ο ήλιος στον ορίζοντα,
Νικώντας το σκοτάδι ώρα την ώρα.
Είναι κοντά η λύτρωση , η τελική.
Μια τελευταία προσπάθεια να κάνεις.
Μια τελευταία.
Εμπρός, θα τα καταφέρεις.
Τράβα μπροστά, ν’ αγγίξεις τον ήλιο.
Της Βασιλικής Σφακιανάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου