«ΣΟΥ»

  Κανείς δεν είναι τέλειος. Υποθέτω ειδικά σε αυτές τις ηλικίες όλοι έχουμε κάποιες ανασφάλειες. Για κάποια παιδιά μπορεί να είναι εξαιρετικά δύσκολη η καθημερινότητα λόγω αυτών και της συνεχούς υπενθύμισης της ύπαρξής τους από όλους εμάς, ακόμα και όταν δεν το επιδιώκουμε ή δεν το προσέχουμε.

Ίσως αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να σταματήσουμε να προσεγγίζουμε τυχόν ατέλειές μας ως αδυναμίες και να αρχίσουμε να τις θεωρούμε φίλτρα που μας βοηθούν να έχουμε γύρω μας ανθρώπους που αξίζουν. Τι εννοώ μ’ αυτό: Αν κάποια κοπέλα δεν ενδιαφέρεται για κάποιον με τη δικαιολογία ότι είναι κοντός ή επειδή έχει κακή επιδερμίδα ή κάτι τέτοιο επουσιώδες, τότε δεν έχει νόημα αυτός να στεναχωριέται επειδή δεν έκατσε η φάση με την κοπέλα. Γιατί αν για αυτήν είχε διαφορά το αν θα ήταν λίγο πιο ψηλός ή κάτι τέτοιο τότε πιθανότατα να μην αξίζει γενικότερα, και το να απομακρυνθεί αυτή εξ αρχής τον γλυτώνει από πολύ κόπο, προβληματισμό και ίσως στεναχώριες. Το ίδιο ισχύει για κάθε είδους διαπροσωπική σχέση με τον οποιονδήποτε.

   Ίσως να πρέπει να είμαστε ακόμα και ευγνώμονες για τις ατέλειες ή τα χαρακτηριστικά που μας διαφοροποιούν από τα συμβατικά πρότυπα με τρόπο φαινομενικά αρνητικό, γιατί μας κάνουν να αντιμετωπίζουμε κάποιες μάλλον δύσκολες καταστάσεις μερικές φορές και ενίοτε καθιστούν τη ζωή λίγο πιο δύσκολη, και αυτό είναι πάντοτε καλό σε αυτόν τον κόσμο.

   Αυτό μου θυμίζει το “A Boy Named Sue” του Johnny Cash. Του άρεζε να λέει ιστορίες με τα τραγούδια του. Το αφιερώνω σε όλους τους περίεργους, τους διαφορετικούς, αυτούς που αισθάνονται πως δεν έχουν φίλους, τους χοντρούς, τους κοντούς, τους γκέι, τους συμβατικά άσχημους, τους ανασφαλείς και σε όποιον θα ήθελε να αλλάξει κάτι πάνω του. Ίσως να το αφιερώνω και λίγο σε μένα, και τελικά σε όλους μας.

My daddy left home when I was three 
And he didn't leave much to ma and me 
Just this old guitar and an empty bottle of booze. 
Now, I don't blame him cause he run and hid 
But the meanest thing that he ever did 
Was before he left, he went and named me "Sue." 

Well, I grew up quick and I grew up mean, 
My fist got hard and my wits got keen, 
I'd roam from town to town to hide my shame. 
But I made a vow to the moon and stars 
That I'd search the honky-tonks and bars 
And kill that man who gave me that awful name. 

Well, it was Gatlinburg in mid-July 
And I just hit town and my throat was dry, 
I thought I'd stop and have myself a brew. 
At an old saloon on a street of mud, 
There at a table, dealing stud, 
Sat the dirty, mangy dog that named me "Sue." 

Well, I knew that snake was my own sweet dad 
From a worn-out picture that my mother'd had, 
And I knew that scar on his cheek and his evil eye. 
He was big and bent and gray and old, 
And I looked at him and my blood ran cold 
And I said: "My name is 'Sue!' How do you do! Now you gonna die!”

I tell ya, I've fought tougher men 
But I really can't remember when, 
He kicked like a mule and he bit like a crocodile. 
I heard him laugh and then I heard him cuss, 
He went for his gun and I pulled mine first, 
He stood there lookin' at me and I saw him smile. 

And he said: "Son, this world is rough 
And if a man's gonna make it, he's gotta be tough 
And I knew I wouldn't be there to help ya along. 
So I give ya that name and I said goodbye 
I knew you'd have to get tough or die 
And it's the name that helped to make you strong." 

He said: "Now you just fought one hell of a fight 
And I know you hate me, and you got the right 
To kill me now, and I wouldn't blame you if you do. 
But ya ought to thank me, before I die, 
For the gravel in ya guts and the spit in ya eye 
Cause I'm the son-of-a-bitch that named you "Sue.'"

του Κωνσταντίνου Ζβε