Προφανώς δεν πρόκειται για ένα
σύντομο ρεπορτάζ βασισμένο σε παραγωγή του ‘’National Geographic’’ με στόχο την οικολογική σας
αφύπνιση και την ευαισθητοποίηση σας σχετικά με την διάσωση του αρσενικού
παγωνιού της Νότιας Ινδίας ή της ελαφροπούπουλης στρουθοκαμήλου του δρυμού της
λίμνης Κόμο. Αναφέρομαι για την ακρίβεια σε ανθρώπινες σχέσεις. Άλλοι είναι «παγώνια», άλλοι «στρουθοκάμηλοι».
Παγώνια
Ο «άνθρωπος- παγώνι»
χαρακτηρίζεται από τρεις λέξεις: δυναμισμό, τουπέ και σταριλίκι. Θα κάνει τα
πάντα για να εντυπωσιάσει με την επιβλητική του εμφάνιση και να γίνει το
επίκεντρο του ενδιαφέροντος. Όντας επιφανειακός, ματαιόδοξος, ολίγον σνομπ και
γεμάτος εγωισμό κι αυτοπεποίθηση, ποτέ δε θα μπει στη διαδικασία να διεκδικήσει,
αλλά θα περιμένει, υπομονετικά με τα πλουμιστά φτερά του φουντωμένα, να τον
διεκδικήσουν. Ωστόσο, τα παγώνια δε μένουν εντελώς άπραγα. Ο εγωισμός και η
μερική έπαρση που τα διακρίνει, τα οδηγεί στο να παίρνουν πάντα κι άμεσα αυτό
που θέλουν χωρίς να αναλώνονται σε χαζομελοδραματισμούς, δεύτερες σκέψεις,
διλήμματα, εσωτερικές συγκρούσεις. Δεν φοβούνται να εκφράσουν τα συναισθήματά
τους και να αναλάβουν την ευθύνη της έκθεσης του εαυτού τους, αλλά πολλές
φορές, γίνονται εγωκεντρικά και επιπόλαια. Τα παγώνια γενικά θυμίζουν τα ρούχα
στις βιτρίνες. Τα βλέπεις πάνω στις κούκλες λες «Α! Τι ωραίο! Θα μιλάει πάνω
μου!», τα δοκιμάζεις και δεν ξέρεις μετά πού να κρυφτείς όταν δεις πως
εφαρμόζει πάνω σου το ύφασμα. Όμως, εσύ μη διστάσεις! Ρίσκαρε να μπεις στο
δοκιμαστήριο!
Στρουθοκάμηλοι
Μάλιστα. Η αγαπημένη μου
κατηγορία (για αυτό θα είναι και λίγο πιο μεγάλη). Για να είμαι ειλικρινής,
στην αρχή ήθελα να αναφερθώ μόνο σε αυτήν, τόσο για προσωπικούς λόγους, όσο και
για να το καταγγείλω ως μια κοινωνική μάστιγα! Οι στρουθοκάμηλοι είναι άνθρωποι
που βασανίζουν και βασανίζονται, αγαπητοί μου.
Βασανίζουν, διότι αν σου τύχει
να νιώσεις κάτι για έναν στρουθοκάμηλο,
θα καταλάβεις τι σημαίνει να φτάνεις σε σημείο να αμφισβητείς την ύπαρξη σου,
λόγω της αδιαφορίας που συνεχώς θα εισπράττεις. Τις περισσότερες φορές, βέβαια,
δεν φταίνε αυτοί για αυτό. Η εσωστρέφεια, η ανασφάλεια και η αδυναμία ‘’των
στρουθοκαμήλων’’ να διαχειριστούν και να εκδηλώσουν τα συναισθήματα τους, τους
οδηγούν στο να γίνονται ψυχροί, φοβικοί και δειλοί. Όπως θες πες το. Λέξεις
όπως ‘’πρωτοβουλία’’, ‘’παρόρμηση’’, ‘’ρίσκο’’ τους είναι άγνωστες. Όταν
συνειδητοποιούν, λοιπόν, αυτά τα χαρακτηριστικά τους, βασανίζονται. Άλλοι,
τότε, προσπαθούν να βελτιωθούν κι άλλοι συμβιβάζονται με αυτά, λέγοντας το
γνωστό-τσιτάτο «Δεν το κάνω επίτηδες-
έτσι είναι ο χαρακτήρας μου». Όμως, αυτό δε σημαίνει ότι είναι «άψυχοι», κοινώς αναίσθητοι κι απαθείς.
Πολλές φορές, βιώνουν τα συναισθήματά τους με πολύ μεγαλύτερη ένταση και βάθος
από ότι οι υπόλοιποι και έχουν την ικανότητα
(ναι την έχουν!) να ξεπερνούν τον
εαυτό τους, όταν θέλουν. Προσέξτε, όμως,
γιατί είναι πανούργοι! Θα ισχυριστούν ότι κάνουν και δείχνουν πράγματα στο
βαθμό που «μπορούν». Διευκρίνιση: το «όσο
μπορώ» ταυτίζεται με το «όσο θέλω».
Άρα, αυτά που μπορούν είναι αυτά που θέλουν…
Όσο πολύ κι αν τους ταιριάζει η
φράση «Ο συναισθηματικός μου χώρος είναι τόσο κενός που όταν μιλάς κάνει
αντίλαλο», δεν πρέπει να απογοητεύεσαι. Αν καταφέρεις να «ταρακουνήσεις τον
ορθολογισμό» των στρουθοκαμήλων, τότε κι αυτοί με τη σειρά τους θα βγάλουν το
μακρύ κεφάλι τους από το χώμα, θα αντιμετωπίσουν τα συναισθήματά τους και στη
συνέχεια εσένα.
Πρέπει, τέλος, να ξεκαθαρίσω το εξής: Είναι
προφανές πως δε μπορούμε να κατηγοριοποιήσουμε τους ανθρώπους. Όλοι μας είμαστε
λίγο «παγώνια», λίγο «στρουθοκάμηλοι» και διάφορα άλλα «είδη ζώων» με βάση κάθε
φορά την αντίδραση και την ψυχολογική μας κατάσταση. Ο σκοπός, ωστόσο, αυτού
του άρθρου ήταν άλλος… Να συνειδητοποιήσουν και οι δύο «κατηγορίες» ότι οι υπόλοιποι
γύρω τους, αν το θέλουν και προσπαθήσουν, είναι σε θέση να καταλάβουν τι
συμβαίνει με το «είδος» τους. Αν
συνειρμικά συνδέσατε κάποιους ‘’γνωστούς’’
σας ή ακόμα και εσάς με
χαρακτηριστικά των δύο παραπάνω κατηγοριών, τότε το μόνο που μένει να πω είναι «Καλή
τύχη!»…
Ραϋμονδίτσα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου