" ΕΝΑ ΑΚΟΜΑ ΟΝΟΜΑ "

Στις 17/9/2013, λίγο μετά τα μεσάνυχτα, ο 34χρονος Παύλος Φύσσας, γνωστός μουσικός στην ελληνική χιπ-χοπ σκηνή με το ψευδώνυμο "Killah p", δέχεται δολοφονική επίθεση από οπαδούς φασιστικής - εθνικιστικής παράταξης. Αμέσως μετά ο δράστης συλλαμβάνεται από αστυνομικούς της ομάδας ΔΙ.ΑΣ. Στις 18/9/2013, κάθε αστικό κέντρο της Ελλάδας σείεται από διαδηλώσεις σχετικές με το συμβάν. Μέσα από την ενέργεια αυτή, αποδεικνύεται για άλλη μια φορά ότι οι φασίστες όχι απλά αδυνατούν να ανεχτούν το διαφορετικό, αλλά ότι αυτό που επιζητούν είναι η εξάλειψη της κάθε διαφορετικής άποψης. Η νοοτροπία τους δεν έχει ως βασική αρχή την απόδειξη των θέσεών τους μέσα από την προβολή της συλλογιστικής τους πορείας αλλά στηρίζεται στον αφανισμό των οποιωνδήποτε άλλων ιδεολογιών. Ένας άνθρωπος αυτής της λογικής δεν μπορεί να γίνει αποδεκτός από καμία απολύτως σύγχρονη κοινωνία, πόσο μάλλον από την ελληνική, τη χώρα που γέννησε τη δημοκρατία. Ο "ονειρεμένος" κόσμος μιας φασιστικής ιδεολογίας είναι ένα σκληρό περιβάλλον, αυτό που περιέγραψε χρόνια πριν, το 1995, το αμερικανικό χιπ-χοπ συγκρότημα "Mobb Deep" στο τραγούδι "Survival of the fittest".

Δολοφονίες από παραστρατιωτικές οργανώσεις έχουν συμβεί πολλές φορές στη σύγχρονη ιστορία. Το αποτέλεσμα βέβαια μιας τέτοιας ενέργειας, της στοχοποίησης και θανάτωσης ενός ανθρώπου λόγω πολιτικών απόψεων, είναι η τρομοκρατία -με την κυριολεκτική έννοια της λέξης- των πολιτών. Πλέον όλοι διστάζουν να εκφράσουν την προσωπική τους πολιτική άποψη γιατί είναι φοβισμένοι. Ουσιαστικά αυτό που προκάλεσε η εγκληματική αυτή πράξη είναι μια πολύ μεγάλου βαθμού υποβάθμιση της ελευθερίας του λόγου. Είναι τραγικό όμως το ότι μετά από τα γεγονότα, μετά από τη λήξη των πορειών και διαδηλώσεων, όλα συνεχίζουν να κυλούν με τον ίδιο ρυθμό και την ίδια νωθρότητα, σαν να μη συνέβη τίποτα. Ακόμα μια δολοφονία από παρακρατικούς θα καταγραφεί στην ιστορία και ως εκεί. Οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν τις εξελίξεις σαν μια ταινία δράσης. Παρακολουθούν τα δελτία ειδήσεων με αγωνία και ανυπομονούν να ακούσουν τις δηλώσεις πολιτικών σχετικά με τα συμβάντα. Λίγες μέρες αργότερα όλα ξεχνιούνται, όπως γίνεται πάντα, όπως έγινε και με τη δολοφονία του Α. Γρηγορόπουλου -όνομα που αρκετοί απλά θυμούνται αμυδρά- και με διάφορα άλλα περιστατικά. Πάντως, μετά από ένα τέτοιο γεγονός και τις αντίστοιχες αντιδράσεις, ένα μπορεί να είναι το γενικότερο συμπέρασμα που προκύπτει: η ελληνική κοινωνία έχει γίνει απίστευτα σκληρή και κυνική.

Γρηγόρης Κοψαχείλης