Η ΑΒΑΣΤΑΧΤΗ ΕΛΑΦΡΟΤΗΤΑ ΤΟΥ «ΦΑΙΝΕΣΘΑΙ»

Επειδή είναι κουραστικό να αναφέρει κανείς συνεχώς φράσεις όπως «η πλειοψηφία φαίνεται να» ή «σύμφωνα με τον κανόνα, στον οποίο φυσικά υπάρχουν εξαιρέσεις» κλπ,  αναφέρω προκαταβολικά πως στη συνέχεια θα μιλήσω με όρους μάλλον υπεραπλουστευμένης γενίκευσης, έχοντας πλήρη επίγνωση βεβαίως του ότι τίποτα από αυτά που θα εκφράσω ως υποκειμενικές απόψεις, που σίγουρα χρήζουν αμφισβήτησης και αντιλόγου, δεν ισχύει καθολικά και απόλυτα. Συμφωνώ πως είναι επικίνδυνο να μιλάει κανείς για οποιοδήποτε σύνολο ανθρώπων εξάγοντας συμπεράσματα για αυτό δεδομένου του πόσο ξεχωριστός και μοναδικά ιδιαίτερος είναι ο καθένας, όμως θεωρώ πως σε μία επιδίωξη εποικοδομητικού σχολιασμού μιας κοινωνικής πραγματικότητας δεν πειράζει να υπάρχουν μερικές αναπόφευκτες γενικεύσεις και ενδεχομένως υπερβολές.

   Με αυτόν τον πρόλογο, η γενιά μας έχει αποθεώσει την ύλη και το φαίνεσθαι περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη στην ιστορία των ανθρώπινου είδους. Η ευμάρεια ως προσδιορισμός της ευτυχίας και η απόκτηση υλικών αγαθών ως στόχος, σε συνδυασμό με τα ναρκισσιστικά ενδιαφέροντα που προωθούνται εντονότατα μέσω των σελίδων κοινωνικής δικτύωσης, τις φωτογραφήσεις ρουτίνας πια στα κέντρα διασκέδασης, τον μαζοποιημένο τρόπο ζωής και πολιτισμό και το περίλαμπρο σύστημα παιδείας που βάζει τα νέα μέλη της κοινωνίας σε μία προκρούστεια κλίνη, δεν είναι στοιχεία βάσει των οποίων θα έπρεπε κανείς να είναι αισιόδοξος για την έκβαση του μέλλοντος αφενός της ελληνικής και αφετέρου της παγκόσμιας κοινωνίας. Αρκεί να αναλογιστεί κανείς την ηλικία από την οποία τα περισσότερα παιδιά σήμερα αποκτούν λογαριασμό στο facebook και υφίστανται την έμμεση, παθητική και ύπουλη καλλιέργεια της κακής διάστασης του ναρκισσισμού και της εμμονής στο «φαίνεσθαι» και στον επιφανειακό κόσμο του καθενός. Ιδιαίτερα αν λάβει κανείς υπόψη του ότι η πολιτική τέτοιων ιστοσελίδων είναι να μας προτρέπουν στην παρουσίαση και ανάρτηση όσο περισσότερων στοιχείων γίνεται για τον εαυτό μας, την καθημερινότητά μας και τη ζωή μας, στοιχεία που θα αξιολογηθούν με την επιδοκιμασία των «φίλων» μας που δυνητικά θα επιλέξουν να πατήσουν το “like button”. Βεβαίως, αυτό δεν είναι ένα άρθρο που ασκεί κριτική στο facebook από κάποιον σαν εμένα που έχει λογαριασμό και πάμπολλες φωτογραφίες.

Ο Σίγκμουντ Φρόυντ έθεσε με το έργο του τα 
θεμέλια της ψυχανάλυσης. Αν και ορισμένες
απόψεις του ίσως σήμερα να θεωρούνται 
πεπερασμένες, η επιστήμη χρωστά πολλά 
σε αυτόν.
 Ευχαριστούμε τον Αντρέα Λάσκαρη για
την καρικατούρα.

    Φυσικά, είναι υγιές να αγαπάει κανείς τον εαυτό του και κατά την ψυχανάλυση απαραίτητο για να αγαπήσει άλλους. Για τον Φρόιντ, ο ναρκισσισμός είναι ψύχωση και οφείλεται στο γεγονός ότι επειδή κάποιος δεν αγαπήθηκε μικρός, προκειμένου να εισπράξει αυτή την αγάπη και να καλύψει το κενό, αγαπάει τον εαυτό του υπέρ το δέον. Ωραιότερη όμως μου φαίνεται μια πιο ρομαντική προσέγγιση και ερμηνεία του μύθου του Ναρκίσσου, αυτή κατά την οποία κάποιος προσπαθεί να προβάλλει την «καλύτερη» εκδοχή του εαυτού του επιδιώκοντας να τον αγαπήσει μέσα από τα μάτια τρίτων, ακριβώς επειδή δεν μπόρεσε ποτέ να αποδεχθεί τις ατέλειές του και να τον αγαπήσει πραγματικά μόνος του. Γι’αυτό και ο ναρκισσισμός είναι για πολλούς –μάλλον καταχρηστικά βέβαια- συνώνυμο του συμπλέγματος κατωτερότητας και της ανασφάλειας. Η σύγχρονη κοινωνία με τον πολιτισμό του facebook και των προτύπων ομορφιάς του Hollywood, αποπροσανατολίζεται συνεχώς από την ουσία και με μία έμμεση καταπίεση προκαλεί συμπλέγματα κατωτερότητας και ανασφάλειας που τροφοδοτούν τον φαύλο κύκλο της κατανάλωσης ως διαφυγή και των μάταιων επιφανειακών σχέσεων. Αν το πρώτο βήμα προς την απελευθέρωση είναι, λοιπόν, να αγαπήσει κανείς τον εαυτό του, το πρώτο εμπόδιο έγκειται με τη σειρά του στο ότι ο αυτοπροσδιορισμός de facto, δεδομένης της κοινωνικής φύσης του ανθρώπου, εξαρτάται και κατ επέκταση νοθεύεται από τρίτους. Και επειδή μας αρέσει να γενικεύουμε καταστάσεις και να βγάζουμε συμπεράσματα ανάγοντας δεδομένα σε επίπεδο κοινωνίας, θα πω πως είναι εξαιρετικά δύσκολο να επέλθουν ριζικές αλλαγές σε έναν λαό που προφανώς πρέπει να επαναπροσδιορίσει τους στόχους του και να επαναστατήσει πνευματικά.

Αν ο Νίτσε μπορεί να ισχυριστεί πως η δημοκρατία είναι το μέσο του μηδενισμού, τότε το αντεπιχείρημα προς υπεράσπισή της ως το καλύτερο δυνατό πολίτευμα, θα μπορούσε να είναι μόνο η άρτια εφαρμογή της σε ένα κοινωνικό σύνολο ανθρώπων με ελεύθερο το πνεύμα και την σκέψη τους μακριά από το καθετί επουσιώδες. Εγώ θεωρώ επουσιώδη την υπερκατανάλωση υλικών αγαθών που προσδίδουν μια εξαιρετική μιζέρια στην ανθρώπινη ζωή, καθώς και την διατήρηση και προβολή ενός lifestyle που επιδοκιμάζεται και κερδίζει τις επευφημίες του υπόλοιπου κοινωνικού συνόλου. Επίσης, για μένα ίσως να υπάρχει συνδετικός κρίκος ανάμεσα στον τρόπο που επιλέγει κανείς να διασκεδάσει ή να περάσει τον ελεύθερό του χρόνο και στις επιλογές του σε σοβαρά ζητήματα. Για μένα υπάρχει σύνδεση ανάμεσα στο ότι το μέλλον της γενιάς μας έχει υπονομευτεί και είναι αβέβαιο και σε έναν λαό που παρακολουθούσε μεσημεριανά και ως εκλογικό σώμα δεν αναδείκνυε τους ικανούς, αδιαφορούσε για τα κοινά, επέτρεψε δια στόματος διεφθαρμένων πολιτικών να τίθεται το ερώτημα σχετικά με το αν η μεγάλη διαφθορά των λίγων ισοφαρίζεται από την μικρή διαφθορά των πολλών κλπ κλπ.

 Πολύ σοφότεροι άνθρωποι από τους συντάκτες αυτής της εφημερίδας, έχουν πει πως η καλύτερη αλλαγή που επέρχεται με το σκάσιμο της χρηματοπιστωτικής φούσκας το 2008, η οποία τροφοδοτούταν τις τελευταίες δεκαετίες εκπροσωπώντας  τα σαθρά θεμέλια μιας υπερκαταναλωτικής κοινωνίας, είναι η στροφή στις παραδοσιακές αξίες και τα ιδανικά που παραμερίσαμε σαν ανθρώπινος πολιτισμός. Αμφιβάλλω όμως αν ισχύει κάτι τέτοιο. Και αμφιβάλλω λόγω της στάσης πρώτα της δικής μου και μετά των συνομιλήκων μου. Λόγω της στάσης της νεολαίας.

   Οι νέοι , των οποίων η εφηβική και επαναστατική φύση τούς καθιστά παραδοσιακά και στερεοτυπικά πιο ιδεαλιστές, αλτρουιστές και αντισυμβατικούς από τους πεζούς, κουρασμένους και συμβιβασμένους μεγάλους, φαίνεται να είναι πρώτοι στα ναρκισσιστικά ενδιαφέροντα του facebook, στην διατήρηση και προβολή ενός lifestyle και στην θεοποίηση της ύλης και του «φαίνεσθαι». Και το φαίνεσθαι είναι πολύ βαθιά ριζωμένο μέσα μας, αρχίζει να κατακλύζει το «είναι». Όταν η καλλιέργειά του δε, ξεκινά από μικρή ηλικία, τότε το «είναι», η ουσία της εκάστοτε προσωπικότητας και του πνεύματος, δεν καλλιεργείται ποτέ επαρκώς και το άτομο παραμένει εγκλωβισμένο και κενό. Στο πρώτο μας τεύχος, ο Αλέξανδρος Γκορόπουλος μίλησε για ένα νέο είδος ανθρώπου: τον παθητικό αποδέκτη. Εγώ σας μιλάω για τον ανασφαλή ψηφιακό νάρκισσο. Για αυτόν που θεωρεί πως ολοκληρώνεται μέσα από τη διαμόρφωσή του ως ένα δικτυακό προφίλ και από τα likes ή τις επιδοκιμασίες των γύρω του, όπως κι αν αυτές εκφράζονται. Φανταστείτε τώρα έναν ανασφαλή, ψηφιακό και παθητικό αποδέκτη νάρκισσο που τυχαίνει να είναι πολίτης. Πόσο επικίνδυνος είναι άραγε κάποιος με αυτούς τους προσδιορισμούς τόσο για τον εαυτό του όσο και για την κοινωνία; Και αν μπορείτε να φανταστείτε τέτοια όντα στον περίγυρό σας, αμέσως δεν εγείρεται το ερώτημα «τι κάνουμε για αυτό;». Εγώ θεωρώ πως τέτοιοι άνθρωποι υπάρχουν, και πως μάλιστα κρύβουμε όλοι έναν τέτοιο χαρακτήρα μέσα μας. Α, και πως σίγουρα δεν κάνουμε αρκετά για αυτό.

Για τον Σωκράτη το «είναι» κρύβεται πίσω από
το «φαίνεσθαι», η ευτυχία αποκτάται με την
αρετή και η αλήθεια βρίσκεται στο λογικό
και όχι στην ύπαρξη.
Ευχαριστούμε τον Αντρέα Λάσκαρη
για την καρικατούρα.

    Όταν γράφει κανείς τέτοια άρθρα αισθάνεται εξαιρετικά εκτεθειμένος και πρέπει οπωσδήποτε να έχει το θάρρος και την ευθύνη της γνώμης του, καθώς και να καλωσορίζει τον αντίλογο και την κριτική , γιατί φυσικά τίποτα δεν είναι απόλυτο και όλα είναι πολύ ρευστά για να παραμένει κανείς προσκολλημένος στις απόψεις του. Εξάλλου, μόνο οι χαζοί και οι βλάκες δεν αλλάζουν γνώμη. Η ματαιότητα της ανθρώπινης φύσης έγκειται ακριβώς σε αυτήν τη ρευστότητα και τον υποκειμενισμό που διέπει τα πάντα. Για να έρθουμε σε επαφή, όμως, με την ουσία και να φλερτάρουμε με τον προσδιορισμό έστω, αν όχι την κατάκτηση, του νοήματος, θα πρέπει να ξεπεράσουμε το «φαίνεσθαι» και να φτάσουμε στο «είναι». Ακόμα κι αν σκοντάψουμε στις περιορισμένες μας δυνατότητες και στην αναπάντεχη αβεβαιότητα. Για τον Σωκράτη το «είναι» κρύβεται πίσω από το «φαίνεσθαι» και για τον Einstein όλα είναι σχετικά. Αφού λοιπόν όλα κρίνονται και αξιολογούνται σε αντιπαραβολή και σε συνάρτηση με κάτι άλλο, αν στραφούμε ως κοινωνία στο «είναι», μπορεί και να αντιληφθούμε πως η αβάσταχτη ελαφρότητά του είναι λιγότερο αβάσταχτη σε σχέση με αυτήν του «φαίνεσθαι».

Μπορούμε όμως να αλλάξουμε;

Του Κωνσταντίνου Ζβε

ΜΗΝΥΜΑ ΖΩΗΣ

Αφιερωμένο με αγάπη…

Είναι αλήθεια ότι σούπερ ήρωες υπάρχουν! Τα περισσότερα παιδιά σταματούν να πιστεύουν σε αυτούς μετά την ηλικία των 10 αλλά εγώ δεν σταμάτησα ποτέ. Εντάξει ο δικός μου ήρωας δεν έχει σούπερ δυνάμεις ούτε μπορεί να πετάει. Είναι ένα διαφορετικό είδος ήρωα, ένα είδος το οποίο συχνά παραβλέπουμε. Είναι ήρωας στη ζωή, ή μάλλον για να είμαι πιο ακριβής είναι μια ηρωίδα! Είναι το είδος του ανθρώπου που αντιμετωπίζει με τον πιο γενναίο τρόπο ό ,τι κι αν της φέρει η ζωή. Είστε λοιπόν έτοιμοι να σας αποκαλύψω την ταυτότητά της ; Είναι η μητέρα μου!

Θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί ότι κάθε παιδί βλέπει τη μητέρα του σαν ηρωίδα (αν και στην ηλικία που βρισκόμαστε έχουμε αρχίσει να ξεπερνάμε αυτή τη φάση). Επιτρέψτε μου όμως να σας πω μια ιστορία η οποία κατά τη γνώμη καθιστά τη μητέρα μου ηρωίδα στα μάτια όλων. Πριν από 12 χρόνια, το Σεπτέμβριο του 2000, η μητέρα μου διαγνώστηκε με καρκίνο του μαστού.  Ακολούθησε η κατάλληλη εγχείρηση και φυσικά οι χημειοθεραπείες όμως ήταν πλέον πολύ αργά... έπρεπε να μάθει να ζει με την ασθένεια καθώς δεν την είχε προλάβει σε αρχικό στάδιο. Το σοκ για την ίδια πρέπει να ήταν πολύ μεγάλο... δεν ξέρω... δεν το έδειξε ποτέ. Τα χρόνια κυλούσαν και η ασθένεια παρέμενε η ίδια. Χρόνο παρά χρόνο σχεδόν έκανε χημειοθεραπείες των οποίων τα αποτελέσματα ήταν τα γνωστά. Παρόλα αυτά η απίστευτη μητέρα μου δεν έχασε ποτέ το κουράγιο και την ελπίδα της. Ήταν πάντα δίπλα στα παιδιά της τα οποία υπεραγαπά σαν να μη συνέβαινε τίποτα στην ίδια. Δεν ήθελε να εγκαταλείψει ούτε τον εαυτό της ούτε και την οικογένειά της γι’ αυτό συνέχιζε να κάνει ό, τι κάνουν και όλες οι άλλες μητέρες όσο καλύτερα μπορούσε. Όχι μόνο δούλευε αλλά και φρόντιζε να μην λείψει τίποτα από τα παιδιά της και τον άντρα της. Δεν ξέρω αν αντιλαμβάνεστε πόσο δύσκολο είναι κάτι τέτοιο για μία γυναίκα με καρκίνο. Θα μπορούσε να είχε χάσει το ηθικό της και να είχε παρατήσει τα πάντα αλλά η δική μου μαμά δεν το έκανε αυτό. Η απέραντη αγάπη της  μας έφερε όλους πιο κοντά και μας έκανε να εκτιμούμε τη κάθε χαρούμενη στιγμή που περνούσαμε. Τα προβλήματα όμως ήταν πάντα εκεί, πολλά και ασήκωτα για ένα μόνο άτομο, έτσι- θέλω να ελπίζω- τη βοηθούσαμε κι εμείς με τον τρόπο μας!

Σήμερα, Νοέμβριος 2012, η κατάσταση της μητέρας μου έχει εξελιχθεί πολύ δυσάρεστα. Ο καρκίνος έχει αποδυναμώσει το σώμα της αλλά και την ψυχή της. Ποτέ άλλοτε τα πράγματα δεν ήταν τόσο δύσκολα και ποτέ άλλοτε δεν μάτωνε τόσο η ψυχή μου βλέποντας ό ,τι περνάει η μαμά μου. «Άτιμη ασθένεια ο καρκίνος» λένε πολλοί. Όντως, δεν φαντάζεστε πόσο άτιμη...

Πάντα ήταν δίπλα μου με αυτό το υπέροχο χαμόγελό της, πάντα με παρηγορούσε όταν δεν ήμουν καλά και πάντα με συμβούλευε και μου υπενθύμιζε πόσο τυχερές είμαστε που έχουμε η μια την άλλη! Είναι το πρότυπο μου και η καλύτερή μου φίλη, είναι η αγκαλιά στην οποία θα καταφύγω όταν τίποτα δεν πηγαίνει καλά. Η απίστευτη όρεξή της για ζωή είναι αυτή που την κρατούσε κοντά μας τόσα χρόνια και γι’ αυτό την ευχαριστώ απεριόριστα. Πάλεψε πολύ και πάντα με δυναμικότητα που δεν ήξερε ότι διαθέτει για την οικογένειά της γιατί όταν αγαπάς δε λογαριάζεις δυσκολίες και εμπόδια. Δυσκολεύομαι πάρα πολύ τώρα που δεν την έχω κοντά μου και δεν περίμενα με τίποτα να τη χάσω τόσο νωρίς γιατί μου είχε μάθει να ελπίζω και να πιστεύω. Βέβαια όπως μου είπε μια καλή φίλη «η μητέρα σου θα ζει πάντα μέσα σου» και έχει απόλυτο δίκιο. Οι άνθρωποι που αγάπησαν και αγαπήθηκαν δε φεύγουν ποτέ όσο καιρός κι αν περάσει. Έχουν γίνει κομμάτι του εαυτού μας!

Με αυτή την ιστορία δεν επιζητώ τη συμπόνια κανενός και την γράφω επειδή θεωρώ αναγκαίο να γίνει κατανοητό ότι η υγεία είναι το άλφα και το ωμέγα στη ζωή. Γι’ αυτό, κάθε φορά που τα πράγματα δεν πηγαίνουν καλά στην καθημερινότητά σας, να θυμάστε ότι δεν χρειάζονται οι περιττές στεναχώριες αλλά ευγνωμοσύνη διότι έχετε τη δύναμη να τις αντιμετωπίσετε. Κι εγώ το ίδιο σκέφτομαι κι έτσι προχωρώ.

Σούπερ ήρωες υπάρχουν γιατί είναι ήρωες στη ζωή. Είναι άνθρωποι δυνατοί, θαρραλέοι και ευγενικοί.  Είναι άνθρωποι σαν κι εμάς, μόνο που η ζωή τους διάλεξε για να τους δώσει τα πιο δύσκολα σαν να γνώριζε ότι αυτοί μπορούν να τα αντέξουν. Εγώ έχω γνωρίσει έναν από αυτούς και νιώθω ευλογημένη και περήφανη .
 Εσύ;

Της δικής μας ηρωίδας

ΚΟΡΙΤΣΙΑ... ΠΡΟΣΕΞΤΕ!

EΠΙΚΑΙΡΟ ΚΑΙ ΓΙΟΡΤΙΝΟ

   Κατά την διάρκεια των Χριστουγέννων η ενδυμασία μας οφείλει να αγγίζει σχεδόν πάντα τα όρια της τελειότητας και της υπερβολής. Και γιατί αυτό; καθώς δεν θέλουμε να περνάμε ΑΠΑΡΑΤΗΡHΤΕΣ μέσα στο –υπερβολικά στολισμένο- γιορτινό περιβάλλον .Είναι ανεπίτρεπτο τα μπαλκόνια ,οι δρόμοι και οι βιτρίνες των μαγαζιών να είναι πιο λαμπερές από εμάς έτσι; Ακολουθούν  λοιπόν ορισμένα βήματα που θα σας βοηθήσουν να ανταποκριθείτε στην πιο λαμπερή και όμορφη  –κατά τη γνώμη μου-  περίοδο του χρόνου.

DO’s:

  √ Βασικό στοιχείο του ντυσίματος μας αποτελούν τα παλτό! Τι παλτό θα φορεθούν λοιπόν φέτος; Η απάντηση είναι πολλά και διαφορετικά σχέδια και χρώματα! Αρχίζουμε και λέμε : παλτό μίνι ή στο ύψος των μοιρών. ΓΟΥΝΑ και ΔΕΡΜΑ  - κλασσικά  κάθε χειμώνα  αλλά  ειδικά φέτος οι σχεδιαστές τα εκτιμούν ιδιαιτέρως.. – είτε παλτό εξ ολοκλήρου φτιαγμένα από αυτά είτε στοιχεία γούνας και δέρματος στον γιακά ,στα περιγράμματα ,στα κοψίματα. Γραμμές ΑΥΣΤΗΡΕΣ, ΡΕΤΡΟ αλλά και ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΑ και από την άλλη ΦΑΡΔΙΑ ΧΩΡΙΣ ΚΟΨΙΜΑΤΑ και ΑΝΑΛΑΦΡΑ. Παλτό με V τελείωμα με ,εμφανή ή μη, ζώνη στη μέση ,με χρώματα άλλοτε ανοιχτά και άλλοτε σκούρα. Πορτοκαλί ,κίτρινο ,κόκκινο και γήινες αποχρώσεις  (προτιμότερη η απόχρωση της ελιάς) είναι αυτές που θα φορεθούν φέτος το χειμώνα! Βέβαια, Χριστούγεννα είναι μας επιτρέπεται να φορέσουμε και το κιτρινάκι και το κοκκινάκι ,μη διστάσετε!

√ Όσον αφορά το μείζον θέμα των εμφανίσεων στο χριστουγεννιάτικο και πρωτοχρονιάτικο ρεβεγιόν ,φέτος ενστερνιζόμαστε την τάση του back-to-black! Οι σχεδιαστές  τίθενται ακράδαντα υπέρ του μαύρου ,πιο συγκεκριμένα με στοιχεία μαύρου διάφανου που συναντάται σε maxi φούστες ,αλλά και maxi ή mini φορέματα .

√ Ακόμη για τις βραδινές σας εμφανίσεις οι σχεδιαστές προτείνουν  βολάν! Φορέματα ,φούστες και μπλουζάκια με βολάν στην μέση θα φορεθούν  πολύ φέτος .Το μήκος των φορεμάτων θα είναι κοντό και προτιμάται στα χρώματα άσπρο και μαύρο .Οι μπλούζες, κλειστές στο μπούστο ,σχηματίζοντας διακριτικό και άλλοτε πλατύ χαμόγελο .

 √ Φέτος τα Χριστούγεννα ,όπως προανέφερα , αρέσουν πολύ οι γούνες τις οποίες δεν συναντάμε μόνο σε παλτό. Η γούνα-γιλέκο είναι ένα απαραίτητο αξεσουάρ που οφείλει να βρίσκεται σε κάθε γυναικεία ντουλάπα! Είναι ένα αξεσουάρ «passé partout» ,καθώς έχει την ικανότητα να συνδυάζεται με στυλ και outfit όλης της ημέρας ! Μπορείτε να φοράτε ένα γιλέκο-γουνάκι ,είτε αληθινό είτε οικολογικό, πάνω από το δερμάτινο ή τζιν μπουφανάκι σας, μαζί με την καλή σας βελουτέ φόρμα και μια μεγάλη δερμάτινη τσάντα κατά την διάρκεια των γιορτινών σας εξορμήσεων στην αγορά .Αργότερα όταν αρχίσει να σουρουπώνει και ετοιμάζεστε να βγείτε για τον απογευματινό σας καφέ προτιμήστε κολάν ή τζιν με γαλότσες ή UGG και από πάνω το γουνάκι σας .Τέλος κατά την βραδινή σας έξοδο η γούνα-γιλέκο θα συνεχίσει να παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στην εμφάνιση σας ,καθώς σε συνδυασμό με το λαμπερό σας ντύσιμο  –λόγω της εποχής-  θα δώσει διαφορετικό τόνο και στυλ στην εμφάνιση σας .

√ ΝΥΧΙΑ-ΒΑΨΙΜΟ-ΧΤΕΝΙΣΜΑ : υπερβολές …μην ξεχνιόμαστε !Το Harper’s Bazaar προτείνει μανό με γκλίττερ σε κόκκινο ,χρυσό ,ασημί ,μαύρο, ανθρακί ,ακόμη και σε μωβ! Απαραίτητο στοιχείο του μακιγιάζ σας ,στα δυο σημαντικότερα event των χριστουγεννιάτικων  διακοπών (Χριστούγεννα, πρωτοχρονιά) , πρέπει να αποτελεί το κόκκινο  κραγιόν ,ματ κραγιόν ή lip gloss .Το χρώμα αυτό θα φορεθεί φέτος όπως και κάθε χρόνο στα ρεβεγιόν .Τελικά, η συμβουλή μου για τα μαλλιά έγκειται στην πρωτοτυπία! Μαζέψτε τα πάνω σε έναν εντυπωσιακό και περιποιημένο κότσο. Εάν συνηθίζετε να τα αφήνετε ελεύθερα επειδή τα μαζεμένα μαλλιά σας φαίνονται  πολύ επίσημα ,τολμήστε το ,καθώς το πιο επίσημο «το τραβάει η ατμόσφαιρα!». Λέμε «ναι» στα σκουφάκια ,κατά την διάρκεια των χριστουγεννιάτικων περιπάτων μας , ενώ συνεχίζουν να μας αρέσουν οι πλεξούδες σε όλα τα σχέδια .Για τις βραδινές μας εξόδους θα πρότεινα να «σπάσουμε» το ίσιο μαλλί γυρνώντας  το και σχηματίζοντας ανάλαφρες και ανέμελες μπούκλες ,τις οποίες μπορούμε να τοποθετήσουμε στο πλάι , αφήνοντας  ακάλυπτο ένα μέρος του λαιμού μας ,το οποίο μπορούμε να κοσμήσουμε με ένα μακρύ εντυπωσιακό  σκουλαρίκι .

DON’T’S:

 x Μην το παρακάνετε. Είπαμε η υπερβολή ενδείκνυται για την συγκεκριμένη περίοδο ,στα πλαίσια του γιορτινού κλίματος και του ψύχους που επικρατεί, αλλά μέχρι και η υπερβολή έχει τα «όριά» της και είναι αρεστή έως ένα σημείο .Οπότε ακολουθήστε τις συμβουλές μου συνετά!

   Αυτές ήταν οι συμβουλές μου για τις εμφανίσεις των Χριστουγέννων  ,σύμφωνα με το star.gr , το harper’s bazaar, το cosmopolitan και το Marie Claire. Ελπίζω να σας βοήθησα …θα τα ξαναπούμε στο επόμενο τεύχος!

Της Γιώτας Μπερτσιμά

Η "ΠΑΡΑΜΥΘΑ" ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ (και το παραμύθι της κριτικής σκέψης)

      Ο στόχος αυτού του άρθρου δεν  είναι να διερευνήσουμε (με στοιχεία) τον ισχυρισμό ότι δεν υπήρξαν νεκροί στο Πολυτεχνείο και το κατά πόσον στις 17 Νοέμβρη γιορτάζουμε μια ανύπαρκτη γιορτή, που μας την έχει επιβάλει το διεφθαρμένο αστικό κράτος κλπ. Ούτε  θα ασχοληθούμε με τα άτομα που τον εκφέρουν και τον υποστηρίζουν (προσπαθούν τουλάχιστον), ούτε τι αποσκοπούν μέσω αυτής της αμφισβήτησης. Αποσκοπώ να δείξω, ότι ενώ υπάρχουν μη αμελητέα στοιχειά, (για να μην πω αποφασιστικά), υπάρχουν πολλοί που υποστηρίζουν την ανυπαρξία των νεκρών. Και ομολογώ δεν θα έμπαινα ποτέ σε αυτήν την διαδικασία, εάν δεν με απασχολούσε ότι υπάρχουν και αξιόλογα άτομα μέσα σε αυτούς, και εάν δεν θεωρούσα,  ότι δεν είναι «πρόβλημα τους» όπως πολλοί πιστεύουν.

Την εβδομάδα πριν την επέτειο του Πολυτεχνείου κυκλοφόρησε μια αφίσα σε άπταιστα ελληνικά που δήλωνε ότι ζητούνται νεκροί στο Πολυτεχνείο, και ότι ο «ευρών αμοιφθήσεται». (Μεταξύ μας: αμειφθήσεται είναι, έλεος!). Πιο πριν είχε κυκλοφορήσει ένα βίντεο με το Ν. Μιχαλολιάκο να εκφράζει παρόμοιες απόψεις και να τις στηρίζει με πάθος σε ένα δικαστικό πόρισμα. Ομολογώ ότι με έβαλε σε σκέψεις. Η δημοσιότητα που δόθηκε στην αμφισβήτηση της λαϊκής αντίστασης ενάντια στη Δικτατορία από τα ΜΜΕ, ήταν συγκινητική. Οι διάλογοι και τα στοιχεία που δόθηκαν στη δημοσιότητα ήταν ”αδιάσειστα’’, οπότε αναγκάστηκα να ερευνήσω το θέμα μόνος μου και εδώ παρουσιάζω τα αποτελέσματα, που θεώρησα άξια κοινοποίησης.

Ακόμα και αν δεν πάτησε κανέναν το τανκ, και μέσα στον αυστηρό χώρο του Πολυτεχνείου δεν υπήρξε κανένας νεκρός, κανείς δεν αμφισβητεί ότι όντως υπήρχαν νεκροί στις γύρω πλατείες. Λοιπόν τη μνήμη αυτών τιμάμε στις  17 Νοεμβρίου. Τη θυσία τους για τη δημοκρατία και ελευθερία του λόγου. Και βέβαια άλλη μια ωραία επιχειρηματολογία είναι ότι «τα γεγονότα του Πολυτεχνείου δεν έριξαν τη Χούντα των Συνταγματαρχών». Δεν ξέρω κανένα λογικό άτομο που να υποστηρίζει κάτι τέτοιο, μιας και η Χούντα έπεσε 8 μήνες μετά, στις 24.07.1974. Απλώς ήταν η πρώτη φορά που ο λαός ξεπέρασε το φόβο του χαφιέ, και εξέφρασε την πραγματική του άποψη για τους συνταγματάρχες και την κομπανία τους.

Αλλά εάν θέλει να παίξει κάνεις με τις λέξεις, κατά τον τρόπο «νεκροί μέσα ή έξω από το το Πολυτεχνείο», μπορούμε άνετα να υποστηρίξουμε ότι όντως την έριξε. Οχτώ μέρες μετά τα γεγονότα, η Χούντα των Συνταγματαρχών με αρχηγό τον Γ. Παπαδόπουλο αποχώρισε με τον τρόπο που ήρθε, μέσω πραξικοπήματος. Και εδώ παρουσιάζουν ενδιαφέρον οι παρακάτω πηγές: „Οι φοιτητικές ταραχές τον Νοέμβριο του 1973 και οι ενέργειες της κυβέρνησης Μαρκεζίνη αποτέλεσαν την αφορμή για την επέμβαση των στρατιωτικών” και:

“The immediate catalyst was the student disorders of mid-November which, in manyofficers view, Papadopoulos mishandled by waiting so long” ”[…].* 

 Άουτς. Αυτές είναι οι αναφορές της STAZI και της CIA αντίστοιχα πάνω στα αιτία του Πραξικοπήματος του Ιωαννίδη. Και για να συμφωνούν οι δυο πιο πληροφορημένες και εκ διαμέτρου αντίθετες μυστικές υπηρεσίες, ε, λογικά θα υπάρχει ένα ψήγμα αληθείας.

​Εδώ ερχόμαστε στο ενδιαφέρον σημείο του άρθρου. Γιατί, ΟΝΤΩΣ ΥΠΗΡΞΑΝ ΝΕΚΡΟΙ ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ. Και εδώ η πηγή δεν είναι τα κομμούνια της STAZI και τα αμερικανάκια της CIA. Οι νεκροί αυτοί αναφέρονται στο πόρισμα, για το οποίο μιλούσε ο Ν. Μιχαλολιάκος στο βίντεό του και είναι η ύστατη άμυνα όλων των υπερασπιστών της άποψης ότι δεν υπήρξαν νεκροί. Βέβαια, χρειάζεται κάποιος να έχει διαβάσει το πόρισμα για να το καταλάβει, και όχι να του έχουν πει ότι είναι μια πολύ καλή απάντηση, οπότε να κάνει το link του copy-paste, όταν τον στριμώξουν. Λοιπόν η λίστα των επισήμων νεκρών κατά το πόρισμα φαίνεται να δείχνει θανάτους μόνο έξω από το Πολυτεχνείο, αλλά με μια πιο προσεκτική ανάγνωση:

 

Ο φοιτητής Λεωνίδας Ανωμερίτης, καταθέτει περί θανάσιμου τραυματισμού νεαράς μαθήτριας, εντός του χώρου του Πολυτεχνείου ευρισκόμενης, περί ώρα 11.45' της 16.11.1973, δια βλήματος ριφθέντος εκ του εκτός του Πολυτεχνείου χώρου (κατάθ. υπ. αριθμ. 32).

Ο Φαρμακοποιός Αλέξανδρος Παναγόπουλος καταθέτει ότι, ότε προ του μεσονυχτίου της Παρασκευής 16.11.1973, επεσκέφθη μετά της συζύγου του το Πολυτεχνείον […]ιδίοις όμμασιν αντελήφθη την ύπαρξιν (3) τριών νεκρών και μιας γυναικός θανασίμως τραυματισθείσης. Προσθέτει δε ότι εκ μελών της Συντονιστικής Επιτροπής Φοιτητών έλαβε την πληροφορίαν ότι είχαν και οκτώ (8) εισέτι νεκρούς. 11 οι «βασίμως προκύπτοντες»  νεκροί κατά των Α. Παναγόπουλο.

Και ναι μεν ο εις εκ των ανωτέρω μαρτύρων (217) καταθέτει και περί τα είκοσι δύο (22) πτωμάτων, άτινα ο ίδιος ούτος προσωπικώς αντελήφθη, περιστατικόν όπερ δεν επεβεβαιώθη, πλην σοβαροί διάτην αλήθειαν των κατατιθεμένων προκύπτουν ενδείξεις εκ της προεκτεθείσης καταθέσεως Αλέξ. Παναγόπουλου.
 

Καλά τώρα. Τα λένε οι φοιτητές για να τους λυπηθούμε. Και επίσης τι αβάσιμοι ισχυρισμοί είναι αυτοί; Πού είναι όλα αυτά τα πτώματα;

Για να δούμε τα «των φυλάκων του νεκροθαλάμου κατατιθέμενα»:
 

Και ούτω κατά την τραγικήν εκείνην νύχτα των γεγονότων, 16 προς 17 Νοεμβρίου 1973, ένδεκα (11) πτώματα αγνώστων νέων διακομίζονται εις το Ρυθμιστικόν Κέντρον Αθηνών, άτινα, όμως, πλην ενός (κατά τα επίσημα στοιχεία του Νοσοκομείου) ουδαμού εμφανίζονται, ούτε καταχωρίζονται!

Ένδεκα, ένδεκα… Α, ναι! Τόσοι υποστηρίζει ότι είναι οι νεκροί ΜΕΣΑ στο Πολυτεχνείο ο Α. Παναγόπουλος!

Δεν είναι και Κοράκι αλλά..

  Τρεις είναι οι σοβαρές ενστάσεις που μπορεί να παρουσιάσει κάποιος. Πρώτον ότι δεν υπάρχουν επίσημα στοιχεία για την εισαγωγή των νεκρών στο νοσοκομείο, οπότε και για την ύπαρξή τους.  Εδώ θα απαντήσει ο Δ.Τσέβας, Εισαγγελέας Πρωτοδικών και συντάκτης του πορίσματος: «Και η ανυπαρξία επισήμων στοιχείων εν τω Νοσοκομείω δεν αποδεικνύει βεβαίως την ανυπαρξίαν πτωμάτων, διότι αι καταθέσεις είναι κατηγορηματικοί και σαφείς και πλήρως εκ της ερεύνης εβεβαιώθη ότι ουδεμία εγένετο επίσημος εγγραφή του πλήθους των εισαγομένων τότε τραυματιών εις το Γενικόν βιβλίον της πύλης». Ακόμα, θα κατέρρεε το επιχείρημά μου (ότι υπήρξαν νεκροί), εάν ο Α. Παναγόπουλος ψευδόταν. Βλέπουμε όμως ότι η κατάθεση βρίσκεται κάτω από τον τίτλο: «Νεκροί βασίμως προκύπτοντες» κάτι που σημαίνει ότι η γνώμη του χαίρει εκτίμησης από τον Δ.Τσέβα. Ακόμα βλέπουμε πως αφιερώνονται στη κατάθεσή του αρκετές σειρές, σε αντίθεση με την κατάθεση όλων των άλλων, και ιδιαίτερα με του μάρτυρα (217), ο οποίος αναφέρει 22 νεκρούς. Επίσης προκύπτει μια αμφιβολία, για το αν τα 11 πτώματα είναι αυτά των νεκρών στο Πολυτεχνείο. Εάν και από μόνη της δεν είναι ικανή να αντικρούσει όλο το επιχείρημά μου, παραθέτω την άποψη του Δ.Τζεβα: «Επισημαίνομεν μόνον το πρόβλημα [εννοεί της έλλειψης στοιχείων περί εισόδου νεκρών στο Νοσοκομείο] και τονίζομεν ότι τα υπό των ανωτέρω κατατιθέμενα πλήρως εναρμονίζονται προς τα υπό των σπουδαστών υποστηριζόμενα ως προς τον αριθμόν των δέκα (10) περίπου νεκρών».Ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω, πως είναι δυνατόν να πιστεύουμε τόσο μαχητικά ισχυρισμούς, για τους οποίους δεν έχουμε κάνει καμία έρευνα, ως προς το αν αληθεύουν (και μάλιστα ισχυρισμούς με ιδιαίτερο βάρος); 
Γιατί είναι προφανές από τα παραπάνω, ότι όσοι υποστηρίζουν την ανυπαρξία των νεκρών, δεν έχουν ερευνήσει τίποτα, αλλά πιστέψτε με, ούτε η άλλη πλευρά έχει. Παραδέχομαι μάλιστα, ότι εγώ ο ίδιος δεν θα διάβαζα το Πόρισμα, εάν δεν σκόπευα να γράψω αυτό το άρθρο, (και ας υποστήριζα μαχητικά  την ηλιθιότητα αυτών που έλεγαν ότι δεν υπήρξαν.) Σε τι οφείλεται η τεράστια απουσία κριτικής σκέψης; Ίσως στο ότι δεν έχουμε διδαχθεί ποτέ τον τρόπο με τον όποιο πρέπει να μαθαίνουμε ( π.χ. χρήση πηγών και αξιολόγηση τους); Γιατί αρνούμαι να δεχτώ ότι όλοι οι χρυσαυγίτες είναι ΖΩΑ, και αλλά τέτοια συναφή.

Τέλος πάντων, πρέπει να κλείσω αυτό το άρθρο, γιατί έχω και να… αμοιφθίσομαι, μιας και βρέθηκαν οι νεκροί.

Υ.Γ. 1: Ελπίζω μετά το άρθρο να μην μένει κάνεις με την αίσθηση ότι όποιος υποστηρίζει την ανυπαρξία των νεκρών, αυτό τον κάνει αμέσως χρυσαυγήτη, ούτε ότι μόνο από αυτούς εκφέρονται τέτοιες απόψεις. Απλά μέχρι στιγμής μόνο αυτοί τις εκφράζουν δημόσια, όποτε αναγκαστικά τους χρησιμοποιώ ως παραδείγματα.   
 

Του Γιώργου Χατζηθεόκλητου

ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΑΚΡΙΑ, ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΠΛΑ ΜΑΣ. ΜΕΤΑΛΛΕΙΑ ΧΡΥΣΟΥ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ

 Η ιστορία μας έχει διδάξει πως οι κάτοικοι που ζούνε σε περιοχές πλούσιες σε ορυκτό πλούτο θα πρέπει να αισθάνονται μάλλον άτυχοι. Έτσι ήρθε και η σειρά ελληνικών περιοχών που είναι πλούσιες σε μεταλλεύματα χρυσού να εισέλθουν σε μια πολυετή διαδικασία αγώνων και αντιστάσεων με αβέβαια ακόμη έκβαση.               

Διαδηλωτές ενάντια στα μεταλλεία χρυσού

 Σ’ αυτό το άρθρο θα αναφερθούμε στην περίπτωση των Σκουριών Χαλκιδικής χωρίς βέβαια να ξεχνάμε τις περιπτώσεις του Περάματος Έβρου αλλά και τα Κρούσια του Κιλκίς που αντιμετωπίζουν αντίστοιχο πρόβλημα.

 Στην βόρεια Χαλκιδική, λοιπόν, έχουν ξεκινήσει οι εργασίες σε πολύ πρώιμα στάδια για την εξόρυξη χρυσού. Πρόκειται για επιφανειακή εξόρυξη σε αντίθεση με την υπόγεια και πολύ μικρότερης σε μέγεθος που γινόταν τα προηγούμενα χρόνια στην περιοχή. Οι κάτοικοι της περιοχής όμως, και όχι μόνο, δεν είναι διατεθειμένοι να ξεπουλήσουν τα δάση και τα νερά της. Επιστήμονες τονίζουν πως τα αρχέγονα δάση της περιοχής δεν θα μπορέσουν να επανέλθουν στην πρότερη κατάσταση τους σε περίπτωση που θα κοπούν για να πραγματοποιηθούν τα μεταλλεία χρυσού. Οι κάτοικοι πιστεύουν πως κάθε απόφαση που θα ληφθεί τώρα θα επηρεάσει άμεσα τις επόμενες γενιές. Απέναντι τους δεν έχουν όμως μόνο την εταιρία, απέναντι τους βρίσκεται το κράτος και η αστυνομία. Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα στην Ευρώπη όπου ένα τέτοιο μεταλλευτικό σχέδιο γίνεται προσπάθεια να επιβληθεί με τέτοιο τρόπο. Ίδιο πρόβλημα αντιμετωπίζουν και οι κάτοικοι της Ρόσια Μοντάνα στην Ρουμανία. Και εκεί η οικονομική κρίση χρησιμοποιείται ως μοχλός πίεσης της τοπικής κοινωνίας. Και εκεί πρόκειται για επιφανειακή εξόρυξη. Και εκεί το κοίτασμα ανήκει σε καναδική εταιρία. Εκεί όμως το κράτος συζητά με τους κατοίκους της περιοχής σε αντίθεση με το ελληνικό κράτος που έχει ορίσει ως  «συνομιλητές» με την κοινωνία τα Μ.Α.Τ.

Δασική έκταση της περιοχής

  

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΞΕΚΙΝΑ ΜΕ ΕΝΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΣΚΑΝΔΑΛΟ
 

Το Δεκέμβριο του 2003 πραγματοποιήθηκε ένα από τα μεγαλύτερα οικονομικά σκάνδαλα. Η εταιρία ΤVX HELLAS  που είχε αναλάβει την εξόρυξη χρυσού κήρυξε πτώχευση και έτσι η έκταση των 317.000 στρεμμάτων πέρασε στα χέρια του ελληνικού δημοσίου. Τότε το ελληνικό δημόσιο, με απόφαση του κ. Πάχτα, τότε υπουργού και νυν δημάρχου της συγκεκριμένης περιοχής της Χαλκιδικής, χωρίς να γίνει δημόσιος διαγωνισμός, όπως ορίζει το ευρωπαϊκό δίκαιο, πούλησε στην εξευτελιστική αξία των 11εκατ. Ευρώ το σύνολο της έκτασης στην εταιρία HELLAS GOLD. Σε μια εταιρία που ιδρύθηκε την προηγούμενη μέρα με μετοχικό κεφάλαιο 60.000 ευρώ. Πρόκειται για σκάνδαλο καθώς το σύνολο της έκτασης και τα κοιτάσματα που περιέχει κοστολογούνται στα 22δις ευρώ. Σήμερα η εταιρία ανήκει στην καναδική εταιρία ΕL DORADO GOLD κατά 95% και το υπόλοιπο 5% στην εταιρία ΑΚΤΩΡ του ομίλου Μπόμπολα. Όπως γίνεται ξεκάθαρο λοιπόν η ελληνική κοινωνία από οικονομικής πλευράς δεν έχει να κερδίσει κάτι καθώς το κοίτασμα ανήκει εξ’ ολοκλήρου σε αυτές τις εταιρίες και τα κέρδη τους από την εξόρυξη δεν φορολογούνται σύμφωνα με τον μεταλλευτικό κώδικα που ισχύει στην Ελλάδα από την εποχή της χούντας. Άρα τα κέρδη που θα έρθουν με την εξόρυξη για το ελληνικό κράτος και τα ταμεία του ΕΙΝΑΙ ΜΗΔΕΝΙΚΑ.

 ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ
 

Το χωριό της Μεγάλης Παναγίας
(περίπου 750 μέτρα διάμετρος)

Φωτογραφία από μακέτα

Όταν μιλάμε για επιφανειακή εξόρυξη τι εννοούμε ακριβώς; Τα βουνά και τα δάση θα καταστραφούν. Η αρχική εκτίμηση αναφέρει πως θα  κατασκευαστεί κρατήρας με διάμετρο 750 μέτρα και βάθος 220 μέτρα, δηλαδή μιλάμε για μέγεθος ίδιο με αυτό της Μεγάλης Παναγίας.  Επίσης θα δημιουργηθούν αρκετά μεγάλες λίμνες λυμάτων τα οποία ως επί το πλείστον θα είναι τοξικά. Υπολογίζεται πως 24.000 τόνοι τοξικά απόβλητα θα παράγονται σε καθημερινή βάση. Τα τοξικά λύματα είναι πολύ επικίνδυνα λόγω της υψηλής περιεκτικότητας σε Αρσένιο. Σε κάποιο, αρκετά πιθανό όπως έχει διδάξει η ιστορία, ατύχημα σε αυτές τις λυματολίμνες, τα τοξικά απόβλητα δεν είναι εύκολο να συγκρατηθούν, είναι μεγάλη η πιθανότητα να καταλήξουν στην θάλασσα, στα δάση αλλά και στα χωριά της περιοχής. Από τέτοιες καταστροφές έχουν πληγεί πολλά μέρη του πλανήτη καθώς οι απανταχού εταιρίες εξόρυξης μετά το πέρας των εργασιών τους εγκαταλείπουν αυτές τις λίμνες λυμάτων. Ένα ακόμη στοιχείο που δείχνει το μέγεθος της καταστροφής που πρόκειται να συντελεσθεί. Για την εξόρυξη χρυσού πρόκειται να χρησιμοποιηθεί κυάνιο. Το κυάνιο είναι μια εξαιρετικά τοξική ουσία που χρησιμοποιείται κατά κόρον στη διαδικασία ανάληψης χρυσού. Βέβαια υπάρχουν και άλλες μέθοδοι εξόρυξης αλλά πρόκειται για την οικονομικότερη για την εταιρία, για τους κατοίκους και το περιβάλλον η πλέον τοξική.
 

«ΑΝΑΠΤΥΞΗ»
 

Όταν γίνεται κάποια συζήτηση για το συγκεκριμένο θέμα κάποιοι θα σταθούν στην οικονομική κατάσταση της χώρας και την ανάγκη που υπάρχει για ανάπτυξη. Στην Χαλκιδική λοιπόν, και με αφορμή το θέμα των μεταλλείων, εύλογα προκύπτουν κάποια ερωτήματα όσον αφορά αυτή την πολυπόθητη ανάπτυξη. Για ποιον θα έρθει η ανάπτυξη;

Για την εταιρία ή για την τοπική κοινωνία, αλλά και γενικότερα ως κοινωνία μέχρι ποιο σημείο με πρόσχημα την οικονομική κρίση θα ανεχθούν οι άνθρωποι την υποβάθμιση του επιπέδου διαβίωσης;

Όπως προαναφέρθηκε, εκτός από τα μηδενικά κέρδη που θα έχει το Ελληνικό κράτος, μερικές εκατοντάδες θέσεις εργασίας που θα δημιουργηθούν δεν αποτελούν σημαντικό κίνητρο για να πραγματοποιηθεί η  εξόρυξη. Και αυτό διότι πρόκειται για μια περιοχή με έντονη οικονομική δραστηριότητα στον τουρισμό, στον αγροτικό τομέα (109.000 στρέμματα καλλιεργήσιμων εκτάσεων), στην αλιεία και στην μελισσοκομία (το 10% της εγχώριας παραγωγής). Αν τυχόν γίνουν τα μεταλλεία  χρυσού αυτόματα σχεδόν όλες οι παραπάνω δραστηριότητες θα αντιμετωπίσουν πολύ μεγάλα προβλήματα και πιθανώς και την ανεργία, και οι άνθρωποι που εργάζονται σ’ αυτούς τους κλάδους είναι πολύ περισσότεροι από αυτούς που θα δουλεύουν στα μεταλλεία. Επίσης, οι θέσεις εργασίες θα διαρκέσουν  όσο διάστημα θα πραγματοποιείται η εξόρυξη χρυσού (δηλαδή 8-10 χρόνια) και μετά πάλι στην ανεργία.

Η ζημία θα είναι πολύ μεγαλύτερη από το όφελος.

 Το κόστος που θα έχει για το περιβάλλον και την τοπική κοινωνία δεν αντισταθμίζεται με κέρδη και χρήματα. Πάνω από τα νούμερα είναι οι ΑΝΘΡΩΠΟΙ και η υγεία τους.

ΟΧΙ ΣΤΑ ΜΕΤΑΛΛΕΙΑ ΧΡΥΣΟΥ

Για αυτούς τους λόγους αντιδρούμε στο μεταλλευτικό σχέδιο, γιατί υποστηρίζουμε ότι η επένδυση θα προκαλέσει ανυπολόγιστη ζημία στο περιβάλλον με τα οφέλη να είναι εμφανώς λιγότερα από τις απώλειες.

Μαθητές και μαθήτριες ενάντια στα μεταλλεία
χρυσού

 Δεν μας φοβίζουν οι «φύλακες της ανάπτυξης» τα Μ.Α.Τ., οι ασφαλίτες, κάποιοι χαφιέδες μεταλλωρύχοι εργαζόμενοι, που για κάποια ευρώ θα σκάβανε και τον ίδιο τους τον λάκκο. Λάθος:  αυτό κάνουν  ήδη.

Ο φόβος δεν θα νικήσει όσο επιμένουμε στην αλληλεγγύη. Είναι καθήκον όλων μας να σταθούμε δίπλα στους κατοίκους της Χαλκιδικής

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΣ ΦΥΣΗΣ ΤΗΝ ΛΕΗΛΑΣΙΑ

ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Του Κωνσταντίνου Πατρίκη

REGAINING PARADISE

Λένε πως χάιδεψε ο Αλέξανδρος

σαν τον κράτησε στα χέρια του

τον γιο του Δαρείου

και του μακάρισε την παιδικότητα

που είχε ο ίδιος χάσει.

Να’ χαμε, μικρό μου, την αθωότητα σου κι εμείς οι μεγάλοι!

Η δύστυχη η μάνα του χαμογέλασε.

Εκείνος μπορούσε να χαμογελάσει ;

Ίσως πικρό να ήτανε το γέλιο τους

μπροστά στ’ αθώα χέρια, στα απαλά μαλλιά.

Ύστερα πέθανε ένδοξος, τριαντατριών  χρονών.

Κι  ο ίδιος παιδί δεν είχε.

Κι ο ίδιος παιδί δεν ήταν.

Να’ χαμε, μικρό μου, την αθωότητα σου κι εμείς οι μεγάλοι!

Ε, δεν χρειάζεται να ‘ναι κανείς

μεγάλος στρατηλάτης  για να λυπηθεί.

Τα αθώα μάγουλα φέρνουν πάντα συγκίνηση,

θολώνουν το πολύτιμο της λησμονιάς μας το νερό.

Το μάτι που βλέπει πρώτη φορά τον κόσμο

κάνει εκείνο που τον ξαναβλέπει να δακρύζει.

—————————————————————–——-

Σαν πεταλούδα τρέχεις μες στην βιβλιοθήκη.

Ναι, είναι ωραία η γνώση. Μα να στη δώσω ;

Θα μεγαλώσεις και δεν πρέπει.

Η χάρτινοι φύλακές της, συχνά σκοτώνουν

στην εποχή μας τη φαντασία.

Ωστόσο, παρ’ την, γιατί έτσι πρέπει.

Μα πρόσεχε.

Αστράφτουν τα μικρά, παιδικά ακόμη δόντια.

Το μάγουλο τραβιέται στη ρυτίδα που εύκολα σβήνει.

Τα μάτια λάμπουν.

Είσαι ασφαλής. Οι άγγελοι σε φυλάνε.

Να’ χαμε, μικρό μου, την αθωότητα σου κι εμείς οι μεγάλοι!

Ευτυχισμένο κοριτσάκι.

Μπορείς ακόμη να χαρείς.

Τη σπάνια δύναμη έχεις ακόμα, δεν την πρόδωσες.

Δεν σου ‘χουν κλέψει το χαμόγελο.

Είναι βαθιά ριζωμένο μέσα σου.

Και κάθε βράδυ να προσεύχεσαι:

Ποτέ μην μεγαλώσεις.

Ποτέ να μη στο πάρουν.

Όσο μπορέσεις  κλεισ’  το μέσα σου,

δικό σου κράτα το,

για να μπορέσεις  ν’ αγαπάς όπως εγώ,

μα να’ σαι ευτυχισμένη.

Σε αγαπώ μικρό μου κοριτσάκι.

Γιατί εσύ, με την αγνή,

με την άφθαρτη των παιδιών τη δύναμη,

τα κατάφερες.

Μ’ έκανες να χαμογελάσω.

Της Βασιλικής Σφακιανάκη

ΤΕΧΝΗ ΥΠΝΩΤΙΣΜΟΥ, Ή ΑΠΛΩΣ ΧΡΗΣΗ ΠΑΡΩΠΙΔΩΝ;

Με αφορμή ένα ιδιαίτερα χρήσιμο για την κινητοποίησή μου βίντεο με τη μαθητική διαμαρτυρία στη Λαμία, θα ήθελα να αναφερθώ στη σύγχρονη πραγματικότητα και στις επικρατούσες συνθήκες. Θεωρητικά, η Ελλάδα βρίσκεται ανάμεσα στις χώρες με τις μεγαλύτερες πιθανότητες χρεωκοπίας. Καθημερινά βλέπουμε, ακούμε, μαθαίνουμε για την υφιστάμενη κατάσταση. Χώρες όπως η Ισπανία, η Ιρλανδία και η Πορτογαλία βρίσκονται στο ίδιο ή και σε χειρότερο οικονομικό αδιέξοδο σε σχέση με την Ελλάδα. Στις χώρες αυτές, λοιπόν, εκδηλώνεται ένα πνεύμα ομοϊδεατισμού και συλλογικότητας. Πού βασίζεται αυτή η διαπίστωση; Στις μαζικές διαδηλώσεις και τις καθημερινές αντιρρήσεις προς τα διαρκώς αυξανόμενα οικονομικά μέτρα. Γενικότερα όμως παρατηρείται η παραπάνω κατάσταση στο σύνολο των χωρών. Άρα, δεν αποτελεί μοναδικό κίνητρο ο παντελής εκχρηματισμός της οικονομίας, αλλά το τί επικρατεί συνολικά στην κοινωνία και στον κόσμο.

  Η Ελλάδα, εν αντιθέσει, φαίνεται σαν να ανήκει σε ένα διαφορετικό σύμπαν. Από τη μία, διαρκώς ακούγεται η φράση «Μας έχουν ρημάξει. Κάθε χρόνο τα ίδια!» ή παρόμοιες. Από την άλλη, κάθε Σάββατο (ακόμη και καθημερινές) οι καφετέριες και τα μαγαζιά στο κέντρο της πόλης είναι γεμάτα. Κάποιος φυσικά που δεν γνωρίζει, αν αντιμετωπίσει αυτό το θέαμα, θα νομίσει ότι είμαστε Ντουμπάι! Σαφώς, υπάρχει η κοινή πεποίθηση ότι η κατάσταση αυτή θα τελειώσει και μέχρι τότε θα αντιδρούμε με αυτόν τον τρόπο. Αντικειμενικά; Μάλλον κάτι τέτοιο είναι απίθανο. Δεν γίνεται, δηλαδή, να θέλουμε να δείξουμε την αντίθεσή μας στα νέα μέτρα που επιβάλλονται συνέχεια και τη ίδια στιγμή να ενισχύουμε την αντίληψη πως «οι Έλληνες θα κάνουν ό, τι τους πούμε γιατί εξαρτώνται από εμάς» (τάδε έφη η κυρία Λαγκάρντ).

  Ποια είναι η διαφορά της χώρας μας από τις υπόλοιπες οικονομικά πληττόμενες που τοποθετεί την Ελλάδα στον πάτο των οικονομικά ικανών χωρών; Πάντως όχι τόσο η ίδια η οικονομική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει. Είναι μάλλον η συμπεριφορά ημών των ιδίων. Σίγουρα, ευθύνη φέρουν και οι πολιτικοί, όπως θα υποστήριζε και η πλειοψηφία. Οι πολιτικοί όμως ψηφίζονται από εμάς και, παρά το γεγονός ότι μόνο η άμεση δημοκρατία μπορεί να πηγάζει εντελώς από το λαό, πρέπει αυτό να δεσμεύει τους πολιτικούς κι όχι τους πολίτες. Ακόμη, λοιπόν, κι αν υποθέσουμε πως η Πολιτεία τα θαλάσσωσε, αυτό δεν συνεπάγεται τη δημιουργία εκ του ασφαλούς θεωριών για το τί έφταιξε. Οι πολίτες πρέπει να αναλάβουν ευθύνες. Και θα στραφώ σε εσάς, τους δικούς μου συμμαθητές, γνωστούς και φίλους. Διότι, κι εμείς είμαστε πολίτες με πλήρη δικαιώματα, συμπεριλαμβανομένου και του δικαιώματος της αντίθεσης στον οποιονδήποτε.

  Σημαντική παράμετρος της αδράνειας των μαθητών θέλω να πιστεύω ότι είναι η «προπαγάνδα» εκ μέρους όλων των μεγαλύτερων πως ως «μικροί» δεν μπορούμε να κάνουμε απολύτως τίποτα. Όμως πλέον είμαστε έφηβοι, σε δύο μήνες μερικοί θα είναι ενήλικες και γενικώς, αυτό που θέλω να δηλώσω, είναι ότι δεν υφίσταται από εδώ και πέρα αυτό το πρόσχημα. Γιατί αυτό θα συνεχιστεί και όταν φτάσουμε να είμαστε μεσήλικες, θα αποτελούμε πλέον κομμάτι του συστήματος που μας εξουσιάζει.

   Συνεπώς, καταλήγοντας ελπίζω να γίνει αντιληπτό ότι δεν είναι εφικτό ο πολίτης να θυμάται τα δικαιώματά του κάθε 17 Νοεμβρίου, 6 Δεκεμβρίου κλπ. Η αντίδραση γίνεται κάθε μέρα, συμβαίνει γύρω μας, απλώς πρέπει να γενικευτεί και να εδραιωθεί. Και φυσικά δεν αναφέρομαι σε βιαιοπραγίες εναντίον των αρχών, αφού κάτι τέτοιο αποδεικνύει ένα επίπεδο κατώτερο του ανθρώπου και δεν περνάει κανένα μήνυμα, αφού αποτελεί μόνο απόρροια του ζωώδους ενστίκτου, που μας καθοδηγεί ανεξέλεγκτα. Αναφέρομαι σε καθημερινή δράση καθολικού χαρακτήρα, πράγμα που θα καταστήσει τη στάση των Ελλήνων άκρως επικίνδυνη για τα οικονομικώς ωφέλιμα προς τους «φίλους» μας (Τρόικα, ΔΝΤ κλπ) μέτρα.

   Δεν είναι αργά για να αναθεωρήσουμε απόψεις και στερεότυπα και να θεωρήσουμε καθήκον μας να προσπαθήσουμε να τα αλλάξουμε.

Του Θανάση Περιστερόπουλου

ΚΙΝΗΜΑ ΑΡΩΓΗΣ ΔΕΙΝΟΠΑΘΟΥΝΤΩΝ

Το κίνημα αρωγής δεινοπαθούντων είναι κατά βάση μια πρωτοβουλία. Είναι παρ όλα αυτά και δράση. Πρόκειται λοιπόν για ένα κίνημα που δεν χρειάζεται γραφεία και προσωπικό για να λειτουργήσει. Το μόνο που χρειάζεται είναι θέληση για προσφορά βοήθειας και κυρίως θάρρος. Θάρρος γιατί μάθαμε να φοβόμαστε το διαφορετικό και έτσι λίγοι από εμάς θα καταφέρουν να πλησιάσουν ένα δεινοπαθούντα για να τον υποστηρίξουν. Μακάρι να βγω εσφαλμένος…

Το Κ.Α.Δ. λοιπόν δίνει τη λύση σε όσους έχουν το πρόβλημα, άλλα και σε όσους θέλουν να βοηθήσουν και δεν ξέρουν πως. Παρακάτω καταγράφεται ένας κατάλογος Μ.Κ.Ο. που έχουν φιλανθρωπικά κίνητρα. Εσείς από τη πλευρά σας λοιπόν το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να αποθηκεύσετε αυτούς τους συνδέσμους στο κινητό σας τηλέφωνο (όσοι έχετε), και την επόμενη φορά που θα σας «επιτεθεί» κάποιος ζητώντας σας λεφτά, με την καλή διάθεση που πιστεύω ότι προδιαθέτετε μπορείτε κάλλιστα να παραπέμψετε τον εκάστοτε φτωχό, τοξικομανή ή θύμα εκμετάλλευσης και οποιασδήποτε άλλης κακομεταχείρισης στους προαναφερθέντες οργανισμούς, ή αν κρίνετε πως ο ίδιος δεν είναι σε θέση να κάνει το «σωτήριο» τηλεφώνημα, πάρτε τη κατάσταση στα χεριά σας. Πάρτε εσείς τηλέφωνο και καταγγείλτε το πρόβλημα, και να είστε σίγουροι πως βοήθεια θα έρθει. Πάντα έρχεται αρκεί να τη φωνάξουμε. Δεν πρέπει να ναι τόσο δύσκολο.
Ας κάνουμε λοιπόν «μόδα» κάτι διαφορετικό για μια φορά. Κάτι που δε θα ωφελήσει τόσο εμάς όσο εκείνους. Δείτε το σαν αφορμή να αποδείξουμε στη κοινωνία και κυρίως στους εαυτούς μας ότι πλέον δε θα κρυβόμαστε πίσω από φτηνές δικαιολογίες και πίσω από ασήμαντες μικροφοβίες. Αν πιστεύετε πως έχετε δικαιώματα, οφείλετε να αναγνωρίζετε και να παλεύετε για τα δικαιώματα των άλλων.

 • Κέντρο Αποκατάστασης ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ Θεσσαλονίκης (2310 805 905)

• Ομάδα Κοινωνικό Κέντρο - Στέκι Μεταναστών (2310 241 015)

•Καταπολέμησης Εμπορίας Ανθρώπων (Ο.Κ.Ε.Α.) (2310 388 366)

•Κέντρο Αποκατάστασης Θυμάτων Βασανιστηρίων και Άλλων Μορφών Κακομεταχείρισης (2310 281 091) (2310 555378)

• Δίκτυο Γυναικών Ευρώπης
Γραμμή SOS κατά της σωματεμπορίας (800 11 14400)

• Χαμόγελο του Παιδιού (1056)



Του Αλέξανδρου Γκορόπουλου