Η "ΠΑΡΑΜΥΘΑ" ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ (και το παραμύθι της κριτικής σκέψης)

      Ο στόχος αυτού του άρθρου δεν  είναι να διερευνήσουμε (με στοιχεία) τον ισχυρισμό ότι δεν υπήρξαν νεκροί στο Πολυτεχνείο και το κατά πόσον στις 17 Νοέμβρη γιορτάζουμε μια ανύπαρκτη γιορτή, που μας την έχει επιβάλει το διεφθαρμένο αστικό κράτος κλπ. Ούτε  θα ασχοληθούμε με τα άτομα που τον εκφέρουν και τον υποστηρίζουν (προσπαθούν τουλάχιστον), ούτε τι αποσκοπούν μέσω αυτής της αμφισβήτησης. Αποσκοπώ να δείξω, ότι ενώ υπάρχουν μη αμελητέα στοιχειά, (για να μην πω αποφασιστικά), υπάρχουν πολλοί που υποστηρίζουν την ανυπαρξία των νεκρών. Και ομολογώ δεν θα έμπαινα ποτέ σε αυτήν την διαδικασία, εάν δεν με απασχολούσε ότι υπάρχουν και αξιόλογα άτομα μέσα σε αυτούς, και εάν δεν θεωρούσα,  ότι δεν είναι «πρόβλημα τους» όπως πολλοί πιστεύουν.

Την εβδομάδα πριν την επέτειο του Πολυτεχνείου κυκλοφόρησε μια αφίσα σε άπταιστα ελληνικά που δήλωνε ότι ζητούνται νεκροί στο Πολυτεχνείο, και ότι ο «ευρών αμοιφθήσεται». (Μεταξύ μας: αμειφθήσεται είναι, έλεος!). Πιο πριν είχε κυκλοφορήσει ένα βίντεο με το Ν. Μιχαλολιάκο να εκφράζει παρόμοιες απόψεις και να τις στηρίζει με πάθος σε ένα δικαστικό πόρισμα. Ομολογώ ότι με έβαλε σε σκέψεις. Η δημοσιότητα που δόθηκε στην αμφισβήτηση της λαϊκής αντίστασης ενάντια στη Δικτατορία από τα ΜΜΕ, ήταν συγκινητική. Οι διάλογοι και τα στοιχεία που δόθηκαν στη δημοσιότητα ήταν ”αδιάσειστα’’, οπότε αναγκάστηκα να ερευνήσω το θέμα μόνος μου και εδώ παρουσιάζω τα αποτελέσματα, που θεώρησα άξια κοινοποίησης.

Ακόμα και αν δεν πάτησε κανέναν το τανκ, και μέσα στον αυστηρό χώρο του Πολυτεχνείου δεν υπήρξε κανένας νεκρός, κανείς δεν αμφισβητεί ότι όντως υπήρχαν νεκροί στις γύρω πλατείες. Λοιπόν τη μνήμη αυτών τιμάμε στις  17 Νοεμβρίου. Τη θυσία τους για τη δημοκρατία και ελευθερία του λόγου. Και βέβαια άλλη μια ωραία επιχειρηματολογία είναι ότι «τα γεγονότα του Πολυτεχνείου δεν έριξαν τη Χούντα των Συνταγματαρχών». Δεν ξέρω κανένα λογικό άτομο που να υποστηρίζει κάτι τέτοιο, μιας και η Χούντα έπεσε 8 μήνες μετά, στις 24.07.1974. Απλώς ήταν η πρώτη φορά που ο λαός ξεπέρασε το φόβο του χαφιέ, και εξέφρασε την πραγματική του άποψη για τους συνταγματάρχες και την κομπανία τους.

Αλλά εάν θέλει να παίξει κάνεις με τις λέξεις, κατά τον τρόπο «νεκροί μέσα ή έξω από το το Πολυτεχνείο», μπορούμε άνετα να υποστηρίξουμε ότι όντως την έριξε. Οχτώ μέρες μετά τα γεγονότα, η Χούντα των Συνταγματαρχών με αρχηγό τον Γ. Παπαδόπουλο αποχώρισε με τον τρόπο που ήρθε, μέσω πραξικοπήματος. Και εδώ παρουσιάζουν ενδιαφέρον οι παρακάτω πηγές: „Οι φοιτητικές ταραχές τον Νοέμβριο του 1973 και οι ενέργειες της κυβέρνησης Μαρκεζίνη αποτέλεσαν την αφορμή για την επέμβαση των στρατιωτικών” και:

“The immediate catalyst was the student disorders of mid-November which, in manyofficers view, Papadopoulos mishandled by waiting so long” ”[…].* 

 Άουτς. Αυτές είναι οι αναφορές της STAZI και της CIA αντίστοιχα πάνω στα αιτία του Πραξικοπήματος του Ιωαννίδη. Και για να συμφωνούν οι δυο πιο πληροφορημένες και εκ διαμέτρου αντίθετες μυστικές υπηρεσίες, ε, λογικά θα υπάρχει ένα ψήγμα αληθείας.

​Εδώ ερχόμαστε στο ενδιαφέρον σημείο του άρθρου. Γιατί, ΟΝΤΩΣ ΥΠΗΡΞΑΝ ΝΕΚΡΟΙ ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ. Και εδώ η πηγή δεν είναι τα κομμούνια της STAZI και τα αμερικανάκια της CIA. Οι νεκροί αυτοί αναφέρονται στο πόρισμα, για το οποίο μιλούσε ο Ν. Μιχαλολιάκος στο βίντεό του και είναι η ύστατη άμυνα όλων των υπερασπιστών της άποψης ότι δεν υπήρξαν νεκροί. Βέβαια, χρειάζεται κάποιος να έχει διαβάσει το πόρισμα για να το καταλάβει, και όχι να του έχουν πει ότι είναι μια πολύ καλή απάντηση, οπότε να κάνει το link του copy-paste, όταν τον στριμώξουν. Λοιπόν η λίστα των επισήμων νεκρών κατά το πόρισμα φαίνεται να δείχνει θανάτους μόνο έξω από το Πολυτεχνείο, αλλά με μια πιο προσεκτική ανάγνωση:

 

Ο φοιτητής Λεωνίδας Ανωμερίτης, καταθέτει περί θανάσιμου τραυματισμού νεαράς μαθήτριας, εντός του χώρου του Πολυτεχνείου ευρισκόμενης, περί ώρα 11.45' της 16.11.1973, δια βλήματος ριφθέντος εκ του εκτός του Πολυτεχνείου χώρου (κατάθ. υπ. αριθμ. 32).

Ο Φαρμακοποιός Αλέξανδρος Παναγόπουλος καταθέτει ότι, ότε προ του μεσονυχτίου της Παρασκευής 16.11.1973, επεσκέφθη μετά της συζύγου του το Πολυτεχνείον […]ιδίοις όμμασιν αντελήφθη την ύπαρξιν (3) τριών νεκρών και μιας γυναικός θανασίμως τραυματισθείσης. Προσθέτει δε ότι εκ μελών της Συντονιστικής Επιτροπής Φοιτητών έλαβε την πληροφορίαν ότι είχαν και οκτώ (8) εισέτι νεκρούς. 11 οι «βασίμως προκύπτοντες»  νεκροί κατά των Α. Παναγόπουλο.

Και ναι μεν ο εις εκ των ανωτέρω μαρτύρων (217) καταθέτει και περί τα είκοσι δύο (22) πτωμάτων, άτινα ο ίδιος ούτος προσωπικώς αντελήφθη, περιστατικόν όπερ δεν επεβεβαιώθη, πλην σοβαροί διάτην αλήθειαν των κατατιθεμένων προκύπτουν ενδείξεις εκ της προεκτεθείσης καταθέσεως Αλέξ. Παναγόπουλου.
 

Καλά τώρα. Τα λένε οι φοιτητές για να τους λυπηθούμε. Και επίσης τι αβάσιμοι ισχυρισμοί είναι αυτοί; Πού είναι όλα αυτά τα πτώματα;

Για να δούμε τα «των φυλάκων του νεκροθαλάμου κατατιθέμενα»:
 

Και ούτω κατά την τραγικήν εκείνην νύχτα των γεγονότων, 16 προς 17 Νοεμβρίου 1973, ένδεκα (11) πτώματα αγνώστων νέων διακομίζονται εις το Ρυθμιστικόν Κέντρον Αθηνών, άτινα, όμως, πλην ενός (κατά τα επίσημα στοιχεία του Νοσοκομείου) ουδαμού εμφανίζονται, ούτε καταχωρίζονται!

Ένδεκα, ένδεκα… Α, ναι! Τόσοι υποστηρίζει ότι είναι οι νεκροί ΜΕΣΑ στο Πολυτεχνείο ο Α. Παναγόπουλος!

Δεν είναι και Κοράκι αλλά..

  Τρεις είναι οι σοβαρές ενστάσεις που μπορεί να παρουσιάσει κάποιος. Πρώτον ότι δεν υπάρχουν επίσημα στοιχεία για την εισαγωγή των νεκρών στο νοσοκομείο, οπότε και για την ύπαρξή τους.  Εδώ θα απαντήσει ο Δ.Τσέβας, Εισαγγελέας Πρωτοδικών και συντάκτης του πορίσματος: «Και η ανυπαρξία επισήμων στοιχείων εν τω Νοσοκομείω δεν αποδεικνύει βεβαίως την ανυπαρξίαν πτωμάτων, διότι αι καταθέσεις είναι κατηγορηματικοί και σαφείς και πλήρως εκ της ερεύνης εβεβαιώθη ότι ουδεμία εγένετο επίσημος εγγραφή του πλήθους των εισαγομένων τότε τραυματιών εις το Γενικόν βιβλίον της πύλης». Ακόμα, θα κατέρρεε το επιχείρημά μου (ότι υπήρξαν νεκροί), εάν ο Α. Παναγόπουλος ψευδόταν. Βλέπουμε όμως ότι η κατάθεση βρίσκεται κάτω από τον τίτλο: «Νεκροί βασίμως προκύπτοντες» κάτι που σημαίνει ότι η γνώμη του χαίρει εκτίμησης από τον Δ.Τσέβα. Ακόμα βλέπουμε πως αφιερώνονται στη κατάθεσή του αρκετές σειρές, σε αντίθεση με την κατάθεση όλων των άλλων, και ιδιαίτερα με του μάρτυρα (217), ο οποίος αναφέρει 22 νεκρούς. Επίσης προκύπτει μια αμφιβολία, για το αν τα 11 πτώματα είναι αυτά των νεκρών στο Πολυτεχνείο. Εάν και από μόνη της δεν είναι ικανή να αντικρούσει όλο το επιχείρημά μου, παραθέτω την άποψη του Δ.Τζεβα: «Επισημαίνομεν μόνον το πρόβλημα [εννοεί της έλλειψης στοιχείων περί εισόδου νεκρών στο Νοσοκομείο] και τονίζομεν ότι τα υπό των ανωτέρω κατατιθέμενα πλήρως εναρμονίζονται προς τα υπό των σπουδαστών υποστηριζόμενα ως προς τον αριθμόν των δέκα (10) περίπου νεκρών».Ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω, πως είναι δυνατόν να πιστεύουμε τόσο μαχητικά ισχυρισμούς, για τους οποίους δεν έχουμε κάνει καμία έρευνα, ως προς το αν αληθεύουν (και μάλιστα ισχυρισμούς με ιδιαίτερο βάρος); 
Γιατί είναι προφανές από τα παραπάνω, ότι όσοι υποστηρίζουν την ανυπαρξία των νεκρών, δεν έχουν ερευνήσει τίποτα, αλλά πιστέψτε με, ούτε η άλλη πλευρά έχει. Παραδέχομαι μάλιστα, ότι εγώ ο ίδιος δεν θα διάβαζα το Πόρισμα, εάν δεν σκόπευα να γράψω αυτό το άρθρο, (και ας υποστήριζα μαχητικά  την ηλιθιότητα αυτών που έλεγαν ότι δεν υπήρξαν.) Σε τι οφείλεται η τεράστια απουσία κριτικής σκέψης; Ίσως στο ότι δεν έχουμε διδαχθεί ποτέ τον τρόπο με τον όποιο πρέπει να μαθαίνουμε ( π.χ. χρήση πηγών και αξιολόγηση τους); Γιατί αρνούμαι να δεχτώ ότι όλοι οι χρυσαυγίτες είναι ΖΩΑ, και αλλά τέτοια συναφή.

Τέλος πάντων, πρέπει να κλείσω αυτό το άρθρο, γιατί έχω και να… αμοιφθίσομαι, μιας και βρέθηκαν οι νεκροί.

Υ.Γ. 1: Ελπίζω μετά το άρθρο να μην μένει κάνεις με την αίσθηση ότι όποιος υποστηρίζει την ανυπαρξία των νεκρών, αυτό τον κάνει αμέσως χρυσαυγήτη, ούτε ότι μόνο από αυτούς εκφέρονται τέτοιες απόψεις. Απλά μέχρι στιγμής μόνο αυτοί τις εκφράζουν δημόσια, όποτε αναγκαστικά τους χρησιμοποιώ ως παραδείγματα.   
 

Του Γιώργου Χατζηθεόκλητου