ΤΑ ΓΚΡΗΚΛΙΣ, ΤΟ ΦΑΣΕΜΠΟΥΚ ΚΑΙ Η ΥΓΕΙΑ ΤΗΣ ΣΤΑΦΥΛΗΣ ΜΟΥ

Γνωρίζετε τι εστί σταφυλή (μην μπερδευτείτε με το αρεστό σε όλους μας σταφύλι); Θα σας βοηθήσω. Πρόκειται για έναν μυώδη σάκο που λειτουργεί ως βαρίδιο, τραβώντας τη μαλακή υπερώα προς τα κάτω, οδηγώντας με αυτόν τον τρόπο τον αέρα που εισπνέουμε προς τον λάρυγγα. Απλούστερα: Ο μυώδης σάκος στο πίσω μέρος του ουρανίσκου. Εάν τύχει ποτέ να το ακουμπήσετε, θα νιώσετε μια χαρακτηριστική αναγουλιαστική αίσθηση που ακολουθείται από το εξίσου χαρακτηριστικό επιφώνημα «ΓΚΛΑΡΓΚ». Η αναγούλα οφείλεται στην αντίδραση του νευρικού μας συστήματος όταν ακουμπάμε τη σταφυλή μας και αποτελεί μία από τις πιο δυσάρεστες εμπειρίες…



Πιθανώς να είδατε τη διαφήμιση των Ράδιο Αρβύλα πριν από 1-2 χρόνια (δεν θυμάμαι καλά) όπου ο Αντώνης Κανάκης μας συμβουλεύει να γράφουμε στον υπολογιστή και στο κινητό μας χρησιμοποιώντας ελληνικούς χαρακτήρες. Μερικοί ίσως να τον αγνοήσατε, άλλοι αποδεχτήκατε τη συμβουλή του και αλλάξατε μονομιάς πατώντας Shift+Alt. Έτσι πυροδοτήθηκε και η συζήτηση με τίτλο: «Greeklish» ή πατροπαράδοτα Ελληνικά βρε παιδιά;». Ωστόσο, όταν ο κύριος Κανάκης μας έδωσε αυτή τη συμβουλή, παρέλειψε να απαντήσει σε ένα κύριο ερώτημα. Γιατί να αποφεύγουμε τους λατινικούς χαρακτήρες; Ίσως διότι η γλώσσα μας θα οδηγηθεί στη βαθμιαία παρακμή κι εν τέλει στον αφανισμό! Η μπορεί να μετατραπούμε σε Αμερικανάκια, οποία καταστροφή! Ή ακόμη χειρότερα, θα ξεχάσουμε την ελληνική ορθογραφία και η έκφρασή μας θα σκουριάσει!(ταν ταν ταν) Από την άλλη, οι χρήστες των Γκρήκλις υπερασπίζονται την πλευρά τους χρησιμοποιώντας το χαρτί της βολής «Μας βολεύει», όπως άλλωστε βολεύει κι εμένα. Σέβομαι απολύτως αυτούς που προτιμούν τους ελληνικούς χαρακτήρες, όπως και αυτούς που επιλέγουν τα Γκρήκλις. Υπάρχει όμως μια θεμελιώδης διαφορά μεταξύ των χρηστών των Γκρήκλις και αυτών των ελληνικών: Οι φιλο-Γκρήκλις μπορούν και βγάζουν το σκασμό! Έχω βαρεθεί κάθε τόσο να κατηγορούμαι (κυρίως από μεγαλύτερους βέβαια) ότι χρησιμοποιώντας Γκρήκλις ξεχνάω τη γλώσσα μου κλπ. κλπ. ενώ η ορθογραφία μου είναι σίγουρα άνω του ανεκτού επιπέδου.

Όταν όμως κάποιος επιλέγει να γράφει στα Ελληνικά, σημαίνει ότι δεν πρέπει να κάνει και ορθογραφικά λάθη καθώς χρησιμοποιεί τι γράφει, σωστά; Λάθος! Έχω δει αμέτρητες φορές αείμνηστες καινούργιες λέξεις και φράσεις όπως «Κάν’τω, έρχομε, τα λάθοι» από λάτρεις της Ελληνικής γλώσσας. Και νιώθω τη σταφυλή μου να μετατρέπεται σε σάκο του μποξ.



Λοιπόν, για να τα ξεκαθαρίσουμε και για να διατηρήσω υγιή τη σταφυλή μου. Όπως πρέπει να σεβόμαστε τους χρήστες των Ελληνικών χαρακτήρων, έτσι πρέπει να σεβόμαστε και τους χαρακτήρες των Γκρήκλις. Εάν κάποιος αρνείται κατηγορηματικά να γράφει στα Ελληνικά, πρόβλημά του! Παραδέχομαι βεβαίως ότι η γλώσσα είναι ένα οπτικό φαινόμενο και η απουσία της οδηγεί σε αποδιοργάνωση της ορθογραφίας, αλλά ως εκεί. Είδαμε και τους ελληνόφιλους τι διαμάντια μας κεράσανε. Από την άλλη γνωρίζω παιδιά που χρησιμοποιούν αποκλειστικά και μόνο Γκρήκλις, και στις εργασίες τους η ορθογραφία τους είναι αψεγάδιαστη. Τι νομίζουν δηλαδή οι μεγάλοι, ότι το Facebook και τα SMS είναι τα μόνα μέσα ανάγνωσης και γραφής; Βιβλία, σχολικά κι εξωσχολικά, δεν διαβάζουμε ΠΟΤΕ; Σίγουρα υπάρχουν κι εξαιρέσεις, αλλά ανήκουν σε αυτήν ακριβώς την κατηγορία: Των εξαιρέσεων.



Θα μας κλείσουνεε..

Από την άλλη, ίσως ευθύνεται το Facebook, αυτό το «Διαολομηχάνημα!» όπως θα το χαρακτηρίζει η κυρά-Φωφώ καθώς πλέκει μάλλινες κάλτσες με την κυρά-Σούλα από τον έκτο. Το περιοδικό TIME απένειμε το 2010 τον τίτλο του «Person of the Year» στον ιδρυτή του διάσημου site, Mark Zuckeberg. Προφανώς γιατί είναι ο διάολος και το Facebook αποβλακώνει τους νέους, έτσι δεν είναι; Θυμάμαι πριν από λίγα χρόνια, όταν ένα κανάλι έκανε ένα ρεπορτάζ για την αποβλάκωση των νέων από τα βιντεοπαιχνίδια, και έδειχνε ένα μικρό αγόρι που έπαιζε Counter Strike 25 ώρες το εικοσιτετράωρο. Μάλιστα το αγόρι τους έδειχνε τους χαρακτήρες ενώ έπαιζε μπροστά στην κάμερα. Tragic! Το καημένο το αγοράκι καταστρέφει το μυαλό του! Σύμφωνοι, μία ερώτηση μονάχα:

Την ώρα του ρεπορτάζ, οι γονείς του παιδιού πηδιόνταν στο ντουζ;

Του Γιώργου Τσάμη